Η ζωή δεν είναι παρά ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου...

Η ζωή δεν είναι παρά ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου...

«Το ποδόσφαιρο είναι το δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο, με εκατομμύρια οπαδούς ακόμα και στο πιο μικρό χωριό, στην πιο ξεχασμένη γωνιά του πλανήτη.










Βασίλης Χατζηπαναγής,Ντιέγκο Μαραντόνα και Κάρλος Τέβες έχουν την τιμητική τους στο βιβλίο

Από τη Φλωρεντία του Μεσαίωνα, όπου ξεκίνησε αποκλειστικά ως άθλημα των ευγενών, μέχρι τις μέρες μας, έχει περάσει από «χίλια μύρια κύματα», μη χάνοντας όμως την ομορφιά και τον συναρπαστικό του χαρακτήρα. Τις περισσότερες φορές εντός των αγωνιστικών χώρων, σε πολλές περιπτώσεις «γύρω και έξω απ’ αυτούς». Μια διαφορετική ματιά στο ποδόσφαιρο, ιστορική, κοινωνιολογική και πολιτική συνάμα μάς προσφέρει ο Θανάσης Κ. Κάππος στο καινούργιο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Καστανιώτη»: «Το ποδόσφαιρο και η Αριστερά» ο τίτλος του. Υπότιτλος: Ιστορίες μέσα και έξω από τα γήπεδα. Κατατάσσεται εντούτοις στη σειρά «μαρτυρίες/ βιογραφίες».
Στις 184 σελίδες του: ο Πρόλογος του Νίκου Μάλλιαρη «Αριστερά χωρίς αριστερή πολιτική στο ποδόσφαιρο γίνεται;». «Και εγένετο το ποδόσφαιρο» του Πάνου Γεραμάνη. Γιώργος Δεληκάρης: Ιδεολόγος της μπάλας και της ζωής. Μακρόνησος 1948: Ολυμπιακός - Ποδοσφαιρική Ομάδα Μακρονήσου. Νίκος Γόδας: Ο χρόνος σε σέβεται όταν εκτιμάς τα δευτερόλεπτά του. Ανδρέας Μουράτης: «Πήγα στον ΕΛΑΣ για να ζήσουν όλοι οι άνθρωποι ίσοι».

Παραδείγματα

Τρία ποδοσφαιρικά παραδείγματα με σοσιαλιστικό προσανατολισμό. Αλληλεγγύη και συναδέλφωση των λαών: «Τούρκος εγώ κι εσύ Ρωμιός». Βασίλης Χατζηπαναγής: Ισως το πιο διάσημο παιδί του Εμφυλίου. Νίκος Χρηστίδης: Αγώνας τιμής. Ντιέγκο Μαραντόνα: «El Pibe de Oro». Σόκρατες: «Ιδανικό της ζωής μου είναι ο ιδανικός σοσιαλισμός». Κάρλος Τέβες: «L’Apache». FC Start Kiev: Ο «Αγώνας του Θανάτου» (9 Αυγούστου 1942). Μετίν Κουρτ: Ενας μαχητής του γηπέδου και της ζωής. Ιντερ - Ζαπατίστας: «Μια σχέση που κρατάει χρόνια» Εβαλντ Λίνεν: Ο «Λένιν» της προπονητικής. Hasta la victoria siempre: «Θέλω να παίζει η ομάδα μου τίμια και με πάθος». Κάρλος Καζέλι, ο «Κόκκινος»: O άνθρωπος που δεν χαιρέτησε τον Πινοσέτ. Χουάν Ραμόν Ρότσα: «Δεν κρύβω τίποτα κάτω από τα ρούχα μου, περπατάω ελεύθερα». «Μερικές σκέψεις» του συγγραφέα και η βιβλιογραφία του.
Στο βιβλίο «Το ποδόσφαιρο και η Αριστερά» αναβιώνουν ιστορίες Ελλήνων και ξένων ποδοσφαιριστών που διέπρεψαν με τη δράση τους μέσα και έξω από τα γήπεδα και πήγαν κόντρα σε αντίξοες πολιτικές καταστάσεις και περιβάλλοντα, δείχνοντας έναν διαφορετικό, εναλλακτικό, δρόμο για το όνειρο. Ο Γιώργος Δεληκάρης, ο Νίκος Γόδας, ο Ανδρέας Μουράτης, ο Βασίλης Χατζηπαναγής, ο Χουάν Ραμόν Ρότσα, ο Νίκος Χρηστίδης, η θρυλική ομάδα της Μακρονήσου, ο Σόκρατες και η Κορίνθιανς, ο Κάρλος Τέβες,ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα και πολλοί άλλοι πρωταγωνιστές της μπάλας και της ζωής παρουσιάζονται για πρώτη φορά μαζί σε μια πρωτότυπη και διαφωτιστική καταγραφή της σχέσης που ανέπτυξε η Αριστερά με το ποδόσφαιρο από τη δεκαετία του ’40 έως τις μέρες μας.

Κοινωνικές δομές

«Το ποδόσφαιρο παρουσιάζει πολλά επιμέρους -σημαντικά, όμως- χαρακτηριστικά που μας παραπέμπουν στις κάθε είδους κοινωνικές δομές», επισημαίνει στον επίλογο ο Θανάσης Κάππος: «Υπάρχει στενή σχέση του συγκεκριμένου αθλήματος με τον κόσμο της δουλειάς. Με την έννοια του ότι υπάρχουν θεμελιώδεις δομές και ιεραρχίες που δίνουν τη δυνατότητα και την προοπτική εξέλιξης σε όσους έχουν τις δυνατότητες να επιτύχουν. Επίσης, όσο και να μη γίνεται εμφανές σε πρώτο επίπεδο, το ποδόσφαιρο κρύβει πολλά μυστικά. Είναι μια μαγική συνταγή με κύριο συστατικό της την μπάλα και τις ιδιαίτερες τεχνικές ικανότητες αυτού που τη χειρίζεται. Ο ποδοσφαιριστής, λοιπόν, πρέπει να οδηγήσει την μπάλα προς τη σωστή πλευρά και κατεύθυνση για να επιτύχει το θεμιτό αποτέλεσμα, κάνοντας την μπάλα και κατ’ επέκταση το ποδόσφαιρο ένα μαγικό μείγμα το οποίο εμπεριέχει μυστικά που συναντάμε και στην ίδια την κοινωνία.
Η φιλοσοφία και η γνώση του μυστικού της ύπαρξης -υπογραμμίζει- βρίσκονται σε κάθε σημείο του ποδοσφαίρου και της κοινωνικής εξέλιξης. Ας κάνουμε έναν υποθετικό κοινωνιολογικό συσχετισμό που θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τα παραπάνω.
Πιθανόν να υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός βασικών κινήσεων και «χτυπημάτων» στην προσπάθεια ερμηνείας του παιχνιδιού του ποδοσφαίρου, πράγμα το οποίο δεν μπορεί παρά να ισχύει και για την ερμηνεία της κοινωνικής πραγματικότητας. Εχοντας έτσι κάνει το πρώτο βήμα, είμαστε σε μεγάλο βαθμό έτοιμοι να ριχτούμε για μάχη στην αρένα της ζωής και του ποδοσφαίρου. (...) Οφείλουμε να γνωρίσουμε τους αντιπάλους μας για να καταφέρουμε να τους αντιμετωπίσουμε καλύτερα, πράγμα το οποίο συμβαίνει καθημερινά και στη ζωή. (...) Χρειάζεται να εστιάσει κάποιος την προσπάθειά του στη βελτίωση της προσωπικής τεχνικής και διαχείρισης του ποδοσφαιρικού αγώνα αλλά και της καθημερινότητας, για να μάθει να αντιμετωπίζει κάθε δύσβατο εμπόδιο. Η ζωή δεν είναι παρά ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου».

Ερωτήματα και ανέκδοτα περιστατικά

Το βιβλίο του Θανάση Κ. Κάππου δεν στέκεται μόνο στις ένδοξες και ηρωικές στιγμές. Προχωρεί ακόμα παραπέρα, θέτοντας καίρια ερωτήματα, με κριτικό και αυτοκριτικό λόγο, για τη στάση και τον ρόλο των αριστερών στον χώρο του αθλητισμού και ιδίως του ποδοσφαίρου. Ανέκδοτα περιστατικά, σπάνιες φωτογραφίες, κοινωνιολογικός τρόπος ανάγνωσης και αφήγησης αποδεικνύουν στο ίδιο θέμα ακριβώς την άλλη όψη. Ο Θανάσης Κ. Κάππος είναι δημοσιογράφος. Γεννήθηκε το 1973 στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εχει γράψει ιστορικά και πολιτικά βιβλία. Εχει έναν γιο οκτώ χρόνων, τον Κωνσταντίνο Κάππο τον τζούνιορ.

ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ
Από το Blogger.