El Clasico, Ένας αγώνας μεταξύ ποδοσφαίρου και πολιτικής, 25.9.2016

El Clasico

Ένας αγώνας μεταξύ ποδοσφαίρου και πολιτικής

Eίναι η μάχη των μαχών σε ποδοσφαιρικό επίπεδο στην Ισπανία. Με ρίζες από τις αρχές του 20^ου αιώνα σε μια Ισπανία όπου οι πολιτικές εντάσεις είχαν και ίσως σήμερα έχουν ακόμη περισσότερο αθλητικές προεκτάσεις.

 

Ας ξεκινήσουμε από την πολιτική σκοπιά των πραγμάτων για να μπούμε ευκολότερα στο παιχνίδι.

Στις 16 Φεβρουαρίου 1936 το Λαϊκό Μέτωπο κερδίζει τις εκλογές στην Ισπανία και έξι μήνες αργότερα τον Ιούλιο του 1936 ο Φράνκο ετοιμάζεται  να περάσει το στενό του Γιβλαρτάρ για να προχωρήσει στην υλοποίηση του πραξικοπήματος.

Η Βαρκελώνη κόντρα στη Μαρδίτη και η Μπαρτσελόνα κόντρα στη Ρεάλ μπαίνουν στο παιχνίδι.

Η μια ως ευλογημένη ομάδα των φασιστών και η άλλη ως ομάδα που εκπροσωπούσε αξίες και ιδανικα.

Κάτι που δεν άρεσε στους φασίστες του Φράνκο.

Ας βαφτίσουμε τη Βαρκελώνη: “Rosa de Foc” (Ρόζα της Φωτιάς), όρο που χρησιμοποιήσε πρώτη φορά για τη Βαρκελώνη το 1873 ο μεγάλος Γερμανός διανοητής Ένγκελς.

 

Οι φασίστες όταν κατέλαβαν τη Βαρκελώνη μια από τις πρώτες τους κινήσεις ήταν όπως ήδης αναφέρθηκε και στο χτεσινό άρθο ήταν να καταστρέψουν ολοσχερώς τα γραφεία της ομάδας, τα τρόπαια και τις συλλογές της.

Τέτοιο το μίσος.

Ο Φράνκλιν Φοέρ στο βιβλίο του «Όταν το ποδόσφαιρο εξηγεί τον κόσμο», σημειώνει: «όταν οι δυνάμεις του Φράνκο μπήκαν στη Βαρκλεώνη, ανάμεσα σε αυτούς που ήθελαν να τιμωρήσουν πρώτους, ήταν οι κομμουνιστές, οι αναρχικοί, οι αυτονομιστές και φυσικά το Barcelona Football Club.

Δεν ξέχασαν να βομβαρδίσουν και το κτίριο όπου βρίσκοταν τα τρόποια της ομάδας, επιβάλλοντας τελικά και την αλλαγή του ονόματος της ομάδας, από Βarcellona Football Club, στο καστιλιάνικο “Club de Futbol Barcelona”.

O Γιόζεπ Σουνιόλ.

Ο κομμουνιστής πρόεδρος της ομάδας, άνθρωπος με σημαντική οικονομική επιφάνεια και μέλος του Καταλανικού Κοινοβουλίου Γιόζεπ Σουνιόλ εκτελείται τον Αυγούστο του 1936 από τους στρατιώτες του Φράνκο.

Η Βαρκελώνη μια πόλη διαλυμένη, ιδιαίτερα μετά την απώθηση της λαϊκής πολιτοφυλακής, έμοιζε σαν  ένα ζωντανό “πτώμα”.

«Yπήρχαν μέρες που ο θάνατος έπρεπε να εφευρεί κάτι για να μην κάνει αισθητή την παρουσία του», σημειώνεται στα απομνημονεύματα μέλους της αναρχοσυνδικαλιστικής πολιτοφυλακής που υπεράσπιζετην πόλη και δημοσιεύτηκαν το 2008 από ισπανικό εκδοτικό οίκο.

Μια πόλη γεμάτη αίμα, νεκρούς και κατεστραμμένα κτίρια,κάτι το οποίο περιγράφεται στο βιβλίο που εκδόθηκε το 1939 στο Λονδίνο τον Τζόρτζ Όργουελ με τίτλο “Φόρος τιμής στην Καταλονία”.

Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας που αν ζούσε ο Χέγκελ θα θεωρούσε πως η φιλοσοφία της σύνθεσης εφαρμόζεται σε όλο της το μεγαλείο σε αυτό τον αγώνα.

Δυο από τις παλαιότερες και με τους περισσότερους τίτλους ομάδες στον πλανήτη.

Ντι Στέφανο, Πούσκας, Κροϊφ, Λάουντρουπ, Στοϊτσκοφ, Μέσι, Μπουντραγκένιο, Ρονάλντο, Ζιντάν, Λουίς Ενρίκε, Γκουαρντόλα και άλλοι πολλοί. 

Ένας αγώνας που θα κρύβει βαθιά μέσα του σκιές του παρελθόντος και τρόπους που θα αποδεικύουν διαρκώς πως ο ποδόσφαιρο μποερεί να μεταφέρει κάθε είδους μηνύματα όσα χρόνια κι αν περάσουν!