Ε, όχι και τον Μαραντζίδη, 28.1.2019

Είναι παράξενο πράγμα η μνήμη και αμείλικτες οι συνέπειες της. Όχι για όψιμα συμπεράσματα και θεωρήσεις, αλλά γιατί η ίδια η ζωή από μόνη της ξέρει να βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

Πόσο μάλλον όταν οι συνέπειες της μνήμης σε φέρνουν αντιμέτωπο με την ιστορία σου και εκείνους τους αναθεωρητικούς φελλούς που βάλθηκαν να μας πείσουν για τα αυτονόητα. Λες και τους το ζήτησε κανείς;

Τρελαίνεσαι όταν ξαφνικά τους βλέπεις στο προσκήνιο ως μέγιστους λύτες sudoku και μάλιστα πολιτικού, σε θέματα μείζονος σημασίας. Λίγο με νοιάζει εάν έχουν ή δεν έχουν γνώση.

Είναι όμως ολίσθημα και ασέβεια προς την μνήμη και την ιστορία ένα αριστερό κόμμα να φέρνει από τα αζήτητα και μάλιστα μπροστά σε αριστερό ακροατήριο τον Νίκο Μαραντζίδη.

Εκείνο τον τύπο που έκανε τα αδύνατα δυνατά και τα δυνατά αδύνατα να μας πείσει για την δική του αλήθεια αναφορικά με την ιστορία κατά την περίοδο της Κατοχής, λίγο πριν και λίγο μετά...

Έναν άνθρωπο που με “ατράνταχτα” επιχειρήματα ήθελε να μας πείσει πως τα Τάγματα Ασφαλείας είχαν εξυγιαντικό ρόλο στην Κατοχή και πως λειτούργησαν προς όφελος του εθνικού συμφέροντος.

Έναν άνθρωπο που με “ατράνταχτα” επιχειρήματα ήθελε να μας πείσει πως ο Εμφύλιος ξεκίνησε το 1943 και μάλιστα χωρίς πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρο, αλλά με αφορμή το ερωτικό μίσος και την αντιζηλία σε ένα ορεινό χωριό της Αργολίδας το Κεφαλόβρυσο μεταξύ δύο οικογενειών. Μιας από τα Αριστερά και της άλλης από τα Δεξιά.

Ένας άνθρωπος που με “ατράνταχτα” επιχειρήματα είχε παρουσιάσει πριν σχεδόν δύο χρόνια στο Studio Μαυρομιχάλη το “Κιβώτιο” του Άρη Αλεξάνδρου. Διόλου τυχαία επιλογή. Και για να ακριβολογούμε την δουλειά και τους στόχους του εξυπηρετούσε.

Είναι “έγκαυμα” πρώτου βαθμού να έχει βήμα και λόγο αυτός ο άνθρωπος για ένα όποιο θέμα μπροστά σε αριστερό ακροατήριο. Εκτός φυσικά η μνήμη για κάποιους έγινε ξαφνικά “σκουπίδι”.

Είναι ανεπίτρεπτο να σου μιλάνε για προοδευτικό μέτωπο εκείνα τα “ορφανά” άλλων εποχών και εκείνοι οι πολιτικοί γυρολόγοι που υπηρέτησαν καταστάσεις και συνθήκες που καμία σχέση δεν έχουν με την Αριστερά.

Είναι τραγικό και ανεπίτρεπτο. Προσβάλλει τη σκέψη, την μνήμη και κυρίως τα αυτιά μας.

Καλό ξημέρωμα.