Μέρες που κρύβουν μέσα τους είκοσι χρόνια, 9.1.2019

Το ‘χε πει ένας παλιός με απόλυτη επιτυχία και παραμένει μια παραδοχή προσαρμοσμένη στις ανάγκες κάθε εποχής.Πόσο μάλλον όταν αυτή παρουσιάζει δύσκολα στοιχεία και χαρακτηριστικά.

Θυμάστε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1980(αν δε με απατά η μνήμη μου, έχουμε γεράσει γαρ), μια αμερικάνικη σειρά με τον Πάτρικ Σουέιζι, τους “Βόρειους και τους Νότιους”. Τον στρατηγό Λι, με τους Νότιους, ως επικεφαλή του ιππικού, που σε κάθε δύσκολη στιγμή έκανε την εμφάνιση του για να διορθώσει τα κακώς κείμενα. 

Πως όμως μεταφράζεται αυτό στη σημερινή κατάσταση και συνθήκη. Αφού πέρασε η Πρωτοχρονιά, τα Φώτα και σήμερα του Αϊ- Γιάννη του “Φωτιστή”, ο φίλος μου καλείται να πάρει αποφάσεις. Ξέρει αυτός. Δεν βιάζεται.

Μπαίνουμε στην τελική ευθεία προς τις εκλογές. Μέσα από μια συμμαχία που πέρασε από “χίλια, μύρια, κύματα”. Με τους ΑΝΕΛ (όχι φυσικά όλους), κάθε λίγο και λιγάκι να βάζουν εμπόδια και προβλήματα στον πρωθυπουργό χωρίς να υπάρχει τέλος.

Μια συμμαχία που το 2015 δεν ήταν παρά προϊόν ανάγκης και συνθήκης. Δεν είχες με ποιον άλλο να πας (όχι πως ήταν η καλύτερη επιλογή). Φανταστείτε την περίπτωση του να είχε βάλει έστω και με την όποια ανοχή πλάτη το ΚΚΕ. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα. 

2015. Η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ είναι κάτι παραπάνω από κατανοητή. Δεν έπρεπε και δεν πρέπει αυτή η προσπάθεια να λήξει ως παρένθεση και μάλιστα αριστερή. Καλά θα σου πει κάποιος γιατί; 

H απάντηση είναι κάτι παραπάνω από απλή και αυτονόητη. Μάλιστα σε μια τέτοια εποχή αναγκαία και επιβεβλημένη. Δωρίζεται χωρίς να γράφεται, σε αυτούς που θεωρούν πως ο φίλος μου με τον Κυριάκο είναι ίδιοι.

Έγινε μια προσπάθεια με ετερόκλητα στοιχεία και χαρακτηριστικά σε μια δύσκολη συνθήκη. Μια απλή συνάρτηση με δύσκολες και αχαρτογράφητες παραμέτρους. Ο φίλος μου έβγαλε τη χώρα από το πρόγραμμα, παλεύει για ενός είδους εξυγίανση και διάφορα τινά.

Σε ένα χαλκευμένο πολιτικό πεδίο, με άξονα μια αστική διαχείριση που ότι και παραπάνω να κάνει κέρδος θα είναι για τη χώρα. Αν υποθέσουμε πως χάνει τις εκλογές, το σενάριο που δουλεύεται έντεχνα εδώ και λίγο καιρό σε επικοινωνιακό και στρατηγικό επίπεδο θα γίνει (πιθανώς) πραγματικότητα.

Σήμερα σε ποιντς για να μην κουραζόμαστε περιμένοντας το χιονάκι:

- Λαμβάνει τέλος η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ.

- Περνάει από την Βουλή η Συμφωνία των Πρεσπών με νούμερο κατά τον γράφοντα μαγικό.

- Ζητείται ψήφος εμπιστοσύνης για να μην υπάρχουν εμπόδια από ‘δω και πέρα.

- Δημιουργούνται, εφόσον, και μάλιστα τάχιστα, οι προϋποθέσεις ενός ευρύτερου προοδευτικού μετώπου που τουλάχιστον σήμερα δε καθίσταται εμφανές, αλλά είναι επιβεβλημένο.

-Υπάρχει ένας κόσμος προοδευτικός και δημοκρατικός που με τίποτα δεν θέλει την επιστροφή στην παλαιοντολογία. Ένας κόσμος που δεν έχει κάνει “απόρριμμα” τη μνήμη. Μοναδικό όπλο για τον φίλο μου.

Υ.Γ. Όσο για την ψηφοφορία, πιθανή απώλεια για τον φίλο μου, δεν θα προέρχεται σίγουρα από τους απ΄ έξω...

Καλό χιόνι