Oι τελευταίες στιγμές του Άρη (1), 20.1.2019

Δύσκολες και τραγικές. Μετά την επίθεση στον Χοιρόλακκο τα πράγματα στενεύουν για την αντάρτικη ομάδα. Οι διώκτες του Άρη από την Αργιθέα ψάχνουν σπιθαμή προς σπιθαμή την περιοχή. Για να είναι σίγουροι και έχοντας καλύψει τα νότα τους προς το Μυρόφυλλο διαβαίνουν τον Αχελώο ψάχνοντας στο απέναντι βουνό.

Βρίσκουν τέσσερα πτώματα χωρίς να τους νοιάζει και πολύ η ταυτότητα τους, αναγνωρίζοντας μόνο ένα συγχωριανό τους. Σύμφωνα μα μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής που ζούσαν μέχρι το 2009 και είχαν γνώση των γεγονότων, σημειώνεται: “O Άρης θα μπορούσε να διαφύγει. Ρώτησε εάν θα μπορούσαν να τον βγάλουν από την δύσκολη θέση οι χωρικοί που γνώριζαν τα περάσματα και τις γιδόστρατες στο βουνό”.

Εδώ, σημειώνεται πως σύμφωνα με την μαρτυρία (Οδυσσέας Γαλαζούλας), που έζησε τα γεγονότα ως παρατηρητής και κάτοικος της περιοχής, ο Τζαβέλλας αμφισβήτησε την φερεγγυότητα των προθέσεων των χωρικών και ο Άρης παρέμεινε εγκλωβισμένος στην χαράδρα του Φάγγου.

“Τα πτώματα τα έφαγαν τα σκυλιά και τα όρνια. Πλάκωσαν οι άντρες του Ζέρβα και δεν άφησαν κανένα να πλησιάσει για να τα θάψει. Ο τόπος ήταν γεμάτος πτώματα. Ένα-δύο ακόμη σε καμία περίπτωση δεν θα έκαναν τη διαφορά. Την νύχτα πήγαν τα “ζλάπια” και έφαγαν. Την επόμενη μέρα έκανε μια θεομηνία που δεν άφησε τίποτα. Τα πτώματα τα ξέβρασε στον Αχελώο”.

Μέχρι το 2010 με μια μικρή επιφύλαξη ζούσε ο Ηλίας Χασιώτης, ο τελευταίος εν ζωή από τους διώκτες του Άρη, ο οποίος σε συνέντευξη του το 2009 είχε σημειώσει: “Είχαμε βρει νεκρό τον Θωμά Αρχιμανδρίτη. Η δική μας ομάδα (οι Χασιωταίοι) πηγαίναμε στη δεύτερη χαράδρα για να δούμε τι υπάρχει. Εκεί βρήκαμε νεκρό και τον Θωμά Αρχιμανδρίτη. Ήταν συγχωριανός και συγγενής μας.

Μπροστά πήγαινε ο Αριστείδης, πίσω εγώ και τελευταίος ο Πέτρος. Ο νεκρός ήταν περίπου στα τριάντα δύο με μαύρα κατσαρά μαλλιά και τον βρήκαμε με το όπλο στη σκανδάλη. Τον έψαξα σε όλο το σώμα και δεν βρήκα κανένα σημάδι. Ήταν φανερό πως είχε βάλει το όπλο στον λαιμό και τράβηξε(...) Το βράδυ λουφάξαμε στο ποτάμι και ξενυχτήσαμε.

Την άλλη μέρα ήλθαν κι άλλοι μαζί μας. Ο Μόκκας με τους δικούς τους και ο Κοντοχρήστος. Συναντήσαμε άλλους τρεις νεκρούς που από τον θώρακα και πάνω ήταν άθικτοι. Από τον θώρακα και κάτω ήταν διαλυμένοι. Τους είχαν “κόψει” οι χειροβομβίδες.

Τότε κάποιοι άρχισαν να τους ψάχνουν. Οι δικοί μου δεν πήραν τίποτα. Ο Χριστόδουλος Στάθης, πήρε μια ταμπακιέρα και ένα ασημένιο ρολόι με μια αλυσίδα που έγραφε:“Στην αρχηγία μου”,Άρης (Θανάσης Κλάρας). Τον σκούφο του τον πήραν από την ομάδα του Μόκκα. Είχαν πάρει και τα δύο σκουφιά. Το δικό του και του Τζαβέλα. Το ένα το φόραγε ο Γιώργος Στάθης, το άλλο δεν θυμάμαι ποιος.

Θυμάμαι όμως το πιστόλι. Ήταν όμοιο με τα λόγκαν, έπαιρνε τις βολίδες από μέσα. Το περίστροφο δεν θυμάμαι ποιος το πήρε. To μαχαίρι το είχε πάρει κάποιος από την ομάδα του Μόκκα. Βρήκαμε ο,τι βρήκαμε, πήραμε ο,τι πήραμε και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε.

Σε λίγο συναντάμε τον Βοϊδαρο που κατέβαινε με καμία 15αριά δικούς του και μπροστά αιχμάλωτο τον Δράκο. “Τα βλέπεις Δράκε. Να, αυτά, είναι τα σκουφιά του αρχηγού σου και του Τζαβέλα. Τα αναγνωρίζεις;”.

O Δράκος έγνεψε καταφατικά. Εμείς δεν ξέραμε ποιοι ήταν οι σκοτωμέ νοι και όταν μας ρώτησε ο Βοϊδάρος του είπαμε πως τους είχαμε βρει κάτω στην χαράδρα. Ο ίδιος γνώριζε τον Άρη γιατί είχαν συναντηθεί κάποιες φορές στην Μεσούντα.

“Ο Άρης κι ο Τζαβέλας” φώναξε. Τον θυμάμαι πως έπεσε στα γόνατα και έψαξε τα ρούχα του Άρη. Ο ΄Άρης φορούσε έξω από το χιτώνιο, ένα δερμάτινο με χρώμα σκούρο μπεζ. Αυτός έψαχνε για έγγραφα. Οι άλλοι έψαχναν για λεφτά και για χρυσαφικά, τα οποία είχαν ήδη πάρει.

Ήμουν στα πέντε μέτρα από τον ίδιο. Όταν του είπαν πως το μαχαίρι το είχε πάρει κάποιος από την ομάδα του Μόκκα, δεν θυμάμαι εάν ήταν ο Γιώργος ή ο Ανδρέας, έγινε έξαλλος.

Ζήτησε να του το φέρουν. Το παίρνει και δίνει εντολή να λύσουν τον αιχμάλωτο Δράκο. Τον φέρνει μπροστά του και τον προστάζει: “Δράκε, αυτό είναι το μαχαίρι του αρχηγού σου. Με αυτό κόψε το κεφάλι του και το κεφάλι του Τζαβέλα”.

Ο Δράκος δίστασε. Δεν ήθελε. Δεν μπορούσε. Δεν είπε όμως τίποτα. Ο άλλος τον είχε στριμώξει. Το κεφάλι του Άρη δεν το έκοψε όπως κόβουμε εμείς τα κατσίκια, αλλά από τον σβέρκο και κάτω. Έκοψε και το κεφάλι του Τζαβέλα.

Βρήκαν ένα δισάκι, τα έβαλαν μέσα και τα φόρτωσαν στον Δράκο. Το ένα μπροστά και το άλλο πίσω του. Μετά από κανένα μισάωρο συνεχίσαμε με τελικό προορισμό την Μεσούντα”.

Συνεχίζεται.