O γιατρός που αγαπούσε τους εξόριστους, 9.2.2019

Παράξενη και ιδιόρρυθμη προσωπικότητα από κάθε άποψη. Με χαρακτηριστικά που παρέπεμπαν σε έναν άνθρωπο που την εποχή εκείνη είχε περάσει τα πάνδεινα λόγω πολιτικής τοποθέτησης τα οποία τον οδήγησαν στην απομόνωση και την απόγνωση.

Ο γιατρός Βασίλης Τσιρώνης. Με την κατά τον εαυτό του πολιτική αλήθεια και το μέσα στο μυαλό του “κράτος”, είναι δύο παράμετροι που πολλά χρόνια πριν να είχαν καθορίσει την αρχή μιας προδιαγεγραμμένης πορείας.

Νεαρός ακόμη διορίζεται γιατρός σε κάποια από τα στρατόπεδα πολιτικών εξόριστων της εποχής του Εμφυλίου και κάμποσο καιρό αργότερα αρχίζουν και τα όποια προβλήματα.

Αρνείται να συμμορφωθεί στις υποδείξεις των ανωτέρων του και να λειτουργήσει ως διατεταγμένος επιστήμονας και άνθρωπος της διοίκησης. Ταυτίζεται με τους πολιτικούς κρατούμενους πηγαίνοντας κόντρα στην διοίκηση των στρατοπέδων που εργάζονταν ως γιατρός.

Συνδέεται με τους εξόριστους με θέρμη και ζεστασιά τους προσφέρει τις υπηρεσίες του καταγγέλλοντας τις συνθήκες κράτησης τους και παράλληλα παλεύει για την απελευθέρωση τους.

Τα παραπάνω του στοίχισαν πολύχρονες διώξεις και αποκλεισμούς από τον ιατρικό χώρο στοιχεία που θα πλήξουν ανεπανόρθωτα τόσο την φυσική όσο και την ψυχική του υγεία. Απομακρύνεται από την λογική των πολλών και κλείνεται σε ένα δικό του κόσμο. Παράξενο και απομονωμένο.

Μετά την χούντα νοιώθει ολοένα και περισσότερο πως δεν έχει καμία θέση στην Ελλάδα της εποχής εκείνης. Τον Αύγουστο του 1969 κάνει κάτι μοναδικό για τα δεδομένα της εποχής εκείνης. Πραγματοποιεί αεροπειρατεία πηγαίνοντας αρχικά στην Αλβανία και αργότερα στην Σουηδία μαζί με την οικογένεια του.

Στα χρόνια της αυτοεξορίας του χάνει ακόμη περισσότερο την επαφή του με τον πραγματικό κόσμο και τους “ρυθμούς” του. Πείθεται από τον ίδιο του τον εαυτό πως είναι αρχηγός ενός μεγάλου λαϊκού κινήματος το οποίο όμως είναι μόνο στη φαντασία του.

Πέφτει η δικτατορία και επιστρέφοντας στην Ελλάδα ιδρύει το “Ουδετερόφιλο Μέτωπο Ελλάδας”(ΟΕΜ). Εκεί εγγράφει μόνο τα μέλη της οικογένειας του, ενώ η δράση του κινήματος έχει καταγγελτικό χαρακτήρα προς κάθε κατεύθυνση.

Μιλώντας για συνδιαλλαγή, υποταγή, και απάτη. Γράφει δεκάδες συνθήματα στους δρόμους ολόκληρης της Αθήνας που διακατέχονται από ένα έντονο παραλογισμό που δημιουργεί συναισθήματα απαξίωσης για μια προσωπικότητα όπως αυτή του Β.Τ. 

Ο κόσμος διασκεδάζει αφάνταστα χωρίς να καταλαβαίνει περί τίνος πραγματικά πρόκειται. Καλεί τον κόσμο να γραφτεί συνωμοτικά στο ΟΕΜ και δίπλα στα συνθήματα γράφει και το τηλέφωνο του. Διαγράφει τα παιδιά του από το κίνημα για λόγους κομματικής πειθαρχίας

Ένας αθεράπευτα έντιμος και ρομαντικός άνθρωπος που η στάση ζωής του και το ακέραιο του χαρακτήρα τον οδήγησαν σε άσχημες ατραπούς. Η ψυχική του κατάσταση επιδεινώνεται και το καλοκαίρι του 1978 ανακηρύσσει το διαμέρισμα του ανεξάρτητο κράτος. Απειλεί τον όποιο εισβολέα με ένα πιστόλι.

Το επίσημο κράτος θορυβήθηκε από έναν άνθρωπο που νόμιζε πως ήτν εχθρός του. Εποχές άλλωστε βαθιάς αποχουντοποίησης που μέχρι σήμερα δεν έχει επιτευχθεί...

Η επιχείρηση των κομμάντος διαλύει το ιδιόμορφο κράτος-διαμέρισμα με μια θεαματική εισβολή και τον ίδιο να αυτοκτονεί με μια σφαίρα στο κεφάλι. Δραματικός επίλογος σε μια τραγική ζωή που για έναν άνθρωπο που υπηρέτησε τον συνάνθρωπο με ένα μοναδικό τρόπο σε μια άγρια εποχή.