Το πακέτο (2)

“Είμαι τσιγάρο λαϊκό, αχ, κι εσύ γουστάρεις “άσσο”, μα πριν ανάψεις τη φωτιά, να πας έπρεπε πάσο. Όταν χαρμάνης ήσουνα αχ, με πάθος με ρουφούσες, σε μένα βρήκες, μου λέγες, τη μάρκα που ζητούσες…”.

H μουσική και οι στίχοι του Απόστολου Καλδάρα, η “μπετοναρισμένη” φωνλή της Σωτηρίας Μπέλλου, σε μια από τις πρώτες εκτελέσεις έχουν ένα διαφορετικό ηχόχρωμα.

Όμως ο “άσσος” έχει και μια άλλου είδους ιστορία που μας παραπέμπει σε ένα άλλο εξίσου σημαντικό κομμάτι της τέχνης, την ποίηση και πιο συγκεκριμένα στο μεγάλο Γιάννη Ρίτσο.

Έναν άνθρωπο της τέχνης, ποιητή-ζωγράφο-καλλιτέχνη, ο οποίος μέσα από τα έργα του ύμνησε τον “άσσο”, όσο λίγοι.

“Άσσος” σκέτος για να μην υπάρχουν παρερμηνείες.

Μια εικόνα ενός κορυφαίου πνευματικού ανθρώπου που σε πολλές περιπτώσεις τον θυμόμαστε με ένα τσιγάρο στο χέρι.

Αγαπούσε παθιασμένα τον “Άσσο” σκέτο.

Ήταν μέρος της καλλιτεχνικής του έμπνευσης, της ανάγκης για δημιουργία, της ανάγκης για συντροφιά σε στιγμές δύσκολες τόσο για τον ίδιο όσο και για τους γύρω του.

Έγραφε πάνω στα πακέτα, σημειώσεις, στίχους, ακόμη και τηλέφωνα φίλων.

Πολλά από τα οποία μπορεί κάποιος να βρει στο Μουσείο Μπενάκη( Αρχείο Αυτογράφων έργων του ποιητή), από την οικογένεια του.

Το πακέτο που τον συντρόφευε για πολλά-πολλά χρόνια.

Αψηφώντας τις συμβουλές και τις οδηγίες των γιατρών που του είχαν απαγορεύσει να καπνίζει λόγω των σημαντικών προβλημάτων υγείας(φυματίωση) που είχε παρουσιάσει από πολύ μικρή ηλικία.

Οι συμβουλές των γιατρών και τα πολλά προβλήματα υγείας του, ίσως να αποτέλεσαν τον κύριο λόγο που έδωσε τόσο υψηλό τόνο δημιουργικότητας σε ένα πακέτο τσιγάρων.

Στη σειρά πεζογραφημάτων: “Εικονοστάσιο ανωνύμων αγίων”, παρατηρούμε στο εξώφυλλο την αγαπημένη του μάρκα τσιγάρων να καλύπτεται από ζωγραφιές.

Η επική για ακόμη φορά παρουσίαση ενός πακέτου “Άσσου”.