Tο αεροπλάνο και ο Τσίπρας

Κάπου εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 1980 έχει μείνει στην ιστορία η παροιμιώδης κίνηση-ματ του Ανδρέα Παπανδρέου όταν δεν τα πήγαινε καλά με τις διαφωνίες και δεν ήθελε να έχει προβλήματα εκείνα τα πρώτα χρόνια σε καίριους τομείς όπως η οικονομία ας πούμε… Σε μια διαφωνία «αποκεφαλίζει» και μάλιστα στα 20.000 με 25.000 πόδια. Τολμηρή κίνηση. Πιθανώς όμως είχε αποτέλεσμα σε επίπεδο συνοχής και στρατηγικής. Τα μεγάλα κόμματα βλέπετε έχουν και τις διαφωνίες στο εσωτερικό τους. Λογικό και θεμιτό.

Ας συνδέσουμε τα παραπάνω και με την επιστήμη της παλαιοντολογίας. Τυχερός όποιος θυμάται την συνέχεια. Τους σοβαρούς και μη, αποπεμφθεντες (διαφωνούντες), με την πολιτική Παπανδρέου την εποχή εκείνη για να ακριβολογούμε. Τρεις σοβαροί και ένας πολιτικός γυρολόγος. Με μυστικές διαδικασίες και διεργασίες, κατόπιν υπόδειξης του «Kαπετάνιου» στα πλαίσια της συνέχισης του αθροίσματος των δημοκρατικών δυνάμεων, ειδικός “μαντατοφόρος” τους φέρνει προς τα εδώ. Από τους σοβαρούς εκλέγεται ένας (με επιφύλαξη) ως συνεργαζόμενος, μαζί (δυστυχώς) και ο πολιτικός γυρολόγος.

Σήμερα, σε αντίστοιχες και το χειρότερο περισσότερες και πιο εμφανείς διαφωνίες ο Αλέξης Τσίπρας εφαρμόζει μια διαφορετική στρατηγική. Αυτή που στη γλώσσα της χαρτοπαιξίας θα μπορούσαμε να την πούμε και στρατηγική του “πάσου”. Ξέροντας και περιμένοντας. Εκείνο το μεγάλο κόλπο που όταν έλθει θα μαζέψει όλο το “χαρτί”. Aφήνει να χάνονται κόλπα της μιας οκάς, περιμένοντας εκείνο το ένα, που εάν του κάτσει θα τινάξει όλη τη μπάνκα.

Υ.Γ(1) Νέος δυνατός συνομιλητής βάζει πλάτη. Χωρίς κανένα όφελος γιατί αγαπάμε Αλέξη.

Υ.Γ(2) Αγαπάμε Παύλο Πολάκη γιατί είναι σπαθί στο λόγο του.

Καλή εβδομάδα.