Bella Ciao - η πραγματική ιστορία ενός τραγουδιού, 30.9.2016

Bella ciao, 
η πραγματική ιστορία ενός τραγουδιού




Ένα από τα γνωστότερα, αν όχι το γνωστότερο για πολλούς και διαφορετικούς λόγους ιταλικό τραγούδι σε ολόκληρο τον κόσμο.
 
Για πολιτικούς, ιδεολογικούς,εθνικούς και όχι μόνο λόγους, το τραγούδι της Αντίστασης των ιταλών παρτιζάνων κόντρα στους φασίστες.
 
Ένα τραγουδι που θα μπορούσε να θεωρηθεί ελάχιστα διαδεδομένο κατά τη διάρκεια της Αντίστασης των ιταλών παρτιζάνων ανάμεσα στα παρτζάνικα τμήματα του Ρέτζιο Εμίλλια, του Μοντινέσε και μεταξύ των παρτιζάνων της θρυλικής ταξιαρχίας Μαϊέλλα.
 
Η οποία αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες παρτιζάνικες μονάδες,παίρνοντας το όνομα της από την ομώνυμη κορυφή στα Απέννινα Όρη μετά την κορυφή του Γκράν Σάσσο.
 
Η μοναδική παρτιζάνικη ταξιαρχία η οποία τιμήθηκε με “χρυσό μετάλλιο ανδρείας”, και μια από τις ελάχιστες που μετά την απελευθέρωση της Ιταλίας ενσωματώθηκε στον συμμαχικό στρατό, μαζί με την 28η Ταξιαρχία Γκαριμπάλντι “Μάριο Γκορντίνι”,και τη Μεραρχία Μόντενα-Αρμάντο.
 
Αποτέλεσε το Νο1 μάχιμο τμήμα του παρτιζάνικου στρατού, απελευθερώνοντας το μεγαλύτερο μέρος της γειτονικής χώρας και κυρίως σε περιοχές της Κεντρικής Ιταλίας.
 
To τραγούδι άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστό και να διαδίδεται ευρέως περίπου είκοσι χρόνια μετά την απελευθέρωση της Ιταλίας ως μια ένδειξη ενοποιητικού χαρακτήρα της ιταλικής κοινωνίας, ωςένδειξη ομοιογένειας, που πάντα με εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, αντστάθηκε στο φασισμό.
 
Οι ρίζες του τραγουδιού σύμφωνα με τους μελετητές της παραδοσιακής ιταλικής μουσικής παραμένουν αδιευκρίνιστες, με  πολλές και σημαντικές εκδοχές.
 
Παραπέμπουν σε παλιά παραδοσιακά ιταλικά τραγούδια, με ένα απ΄αυτά το “Fior di Tomba”, να αποτελεί μια σημαντική πιθανότητα. Ένα τραγούδι με στίχους αισθηματικού χαρακτήρα γνωστό ακόμη και στο πιο απομακρυσένο σημείο της Ιταλίας.
 
Μια άλλη εκδοχή θα μπορούσε να θεωρηθεί η μουσική μεταφορά μιας γαλλικής μπαλάντας που έλκει τις ρίζες της στο 1.500 και η οποία μεταφέρθηκε σε διαφορετικές παραλλαγές στην Ιταλία,καταλήγοντας στην τελική παρτζάνικη εκδοχή.
 
Από το Πιεμόντε της Βόρεις Ιταλίας και το “La dare dcola montagna”, στο Τρέντο και το “Ιl fior di Teresina”, και στην περιοχή του Βένετο με τίτλο “Stammatina mi sono alzato".
 
Μια ακόμη πιο σύγχρονη εκδοχή από τους μελετητές του ιταλικού τραγουδιού του 20ου αιώνα, κάνει λόγο για μια ας μας επιτραπεί η έκφραση, “πολεμική εκδοχή”.
 
Κάνει λόγο για ανώνυμους παρτιζάνους οποίο έγραψαν το τραγούδι μετά τη δημιουργία της “Λαϊκή Δημοκρατίας του Μοντεφιορίνο” από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο του 1944.
 
Μια περιοχή κοντά στην πόλη της Μόντενα, η οποία για πολλούς αποτέλεσε το πρώτο και για άλλους το δεύτερο παράδεγμα ανεξαρτιτοποίησης ιταλικού εδάφους κατά τη διάρκεια της γεμανικής κατοχής.
 
Στην εκδοχή αυτή θα μπορούσε να προστεθεί και ο μύθος που υπάρχει στην Ιταλία, χωρίς όμως καμία επίσημη απόδειξη, ο οποίος κάνει λόγο για τον Έντσο Μπιάτζι(ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς δημοσιογράφους του 20ου αιώνα), ο οποίος αποτέλεσε μέλος των παρτιζάνικων μονάδων και στον οποίο παρότι δεν υπήρξε ποτέ κομμουνιστής αποδίδονται οι πιο επαναστικοί στίχοι του τραγουδιού, σε μουσική ενός τοπικού παραδοσιακού τραγουδιού.
Ένα τραγούδι με παγκόσμια εμβέλεια και χιλιάδες εκτελέσεις ειδικά κατά τη δεκαετία του 1970 σε ολόκληρο τον κόσμο ως σημαντικό σημείο αναφοράς και ιστορικής μνήμης για μια από τις πιο δυναμικές εστίες αντίστασης κόντρα στο γερμανικό φασισμό κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.
 
 
 
Από το Blogger.