Σκοπευτήριο Καισαριανής, 2.10.2016

Σκοπευτήριο Καισαριανής

 

Ένας ιδιαίτερος χώρος για την Ελλάδα και την Αριστερά με πολλαπλούς συμβολισμούς.

 

 

 

Τόπος εκτελέσεων χιλιάδων κομμουνιστών και αριστερών πολιτών κατά τη διάρκεια της Κατοχής με αποκορύφωμα την εκτέλεση των 200 την Πρωτομαγιά του 1944.

 

Αιματοβαμμένος τοίχος, νεκρά σώματα, εκτελεστικά αποσπάσματα, αγώνες, ιδέες, αναξιοπρέπεια και φόβος από τους Γερμανούς και τους Έλληνες συνεργάτες τους στην κατοχή και κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, απέναντι σε ανθρώπους που πήγαιναν ανυπεράσπιστοι για εκτέλεση έχοντας χάσει σε ένα πόλεμο για την υπεράσπιση των ιδεών τους.

 

Tόπος διατήρησης και διαχείρισης της ιστορικής μνήμης, ο οποίος μετά από αγώνες, απαιτήσεις και διεκδκήσεις χρόνων περνάει στα χέρια του Δήμου Καισαριανής.

 

Που καλείται να επιτελέσει ένα ιστορικό καθήκον. 

 

Τη μετάδοση της ιστορίας της περιοχής στις νεότερες γενιές, μέσα από πρωτοβουλίες και δράσεις που θα αναδείξουν το μεγαλείο και την ιστορική πραγματικότητα όσων διαδραματίστηκαν  στο χώρο.

 

Ας γυρίσουμε όμως νοερά κάπου στα τέλη του 1949, μετά το τέλος του Εμφυλίου και πιο συγκεκριμένα τον Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς.

Απόφαση Στρατοδικείου: Λαμπρινή Καπλάνη Ραντά με καταγωγή από την Ικαρία, εις θάνατον.

 

Τόπος εκτέλεσης: Σκοπευτήριο Καισαριανής.

 

Η τελευταία εκτέλεση που έγινε στο χώρο του Σκοπευτηρίου τον Σεπτέμβρη του 1949 ήταν γυναίκα!

 

Από την απομόνωση των Φυλακών Αβέρωφ λίγο πριν την εκτέλεση της σε γράμμα προς τη μητέρα της μεταξύ άλλων αναφέρει: «Με σκοτώνουν μανούλα σε λίγο μα εσύ ξέρεις πιο πολύ απ΄όλους.

 

Δε φοβάμαι. Προχωρώ και ξέρω πως πρέπει να ζήσω και να πεθάνω όταν πρέπει. 

 

Με βήμα σταθερό…..και κλειστό, γεμάτη υπερηφανεια και το στήθος φουσκωμένο από ικανοποίηση γιατί πεθαίνω καθαρή Ελληνίδα.

 

Για τα ιδανικά και την πραγματική ελευθερία του ελληνικού λαού.

 

Και εσύ μανούλα πρέπει να είσαι υπερήφανη για ένα  χαμό σαν το δικό μου….. Ο σκοπός του Θανάτου μου είναι ιερός για όλους τους λαούς της γης…..»

 

Μια εκτέλεση γεμάτη πολλαπλούς συμβολισμούς.

Σε ένα μέρος που πρώτα εκτελούσαν Γερμανοί και μετά εκτελούσαν Έλληνες που κέρδισαν Έλληνες οι οποίοι  πάλεψαν για το δίκιο των ιδεών τους.

 

Δεν άλλαξαν και πολλά. 

 

Οι θύτες και τα θύματα σε εκείνη την εποχή παρέμειναν τα ίδια.

 

Εκτέλεσαν μια γυναίκα η οποία σε ηλικία 19 χρονών εξορίστηκε σε κάποιο νησί του Αιγαίου για τις ιδέες της.

 

Όχι πως ήταν η πρώτη φορά!

 

Μια γυναίκα που με πλαστή ταυτότητα το 1942 καταφέρνει να μπει στο γερμανικό στρατόπεδο της Λάρισσας για να δει για τελευταία φορά τον καταδικασμένο σε θάνατο σύζυγος της.

 

Καταδικάζεται σε θάνατο.

 

Καταφέρνει να δραπετεύσει, συλλαμβάνεται κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου και εξορίζεται σε κάποιο νησί του Βορείου Αιγαίου.

 

Καταδικάζεται και πάλι σε  θάνατο.

 

Εκτελείται στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής τον Σεπτέμβριο του 1949.

 

«……..Μανούλα μου, αυτές τις λίγες ώρες που μου μένουν, το περισσότερο μέρος το διαθέτω νοερά μαζί σας, θέλω να σας δώ όλους, όλο τον κόσμο.

 

Μα πιο πολύ εσένα μανούλα.Να σε γεμίσω φιλιά, να σου πω το στερνό έχε γεια.

 

Τα φιλιά μου σε όλους, δικούς μας, ξένους, όλο τον κόσμο.» 

 

Για όλους εκείνους που εκτελέστηκαν στην Καισαριανή που οι περισσότεροι ήταν μέλη του ΚΚΕ κάτι που κανείς δεν μπορει να παραβλέψει, αξίζει σε ‘κείνο τον τόπο να διατηρηθεί ζωντανή η ιστορική μνήμη.

 

Σήμερα, αύριο, πάντα