Mαυροσκούφηδες, 28.9.2016

Mαυροσκούφηδες

Ένα επίλεκτο σώμα από ειδικά επιλεγμένους από τον ίδιο τον Άρη αντάρτες. Οι προσωπικοί του σωματοφύλακες οι οποίοι τον συνόδευαν σε κάθε του κίνηση.

 

Στη σκληρή πραγματκότητα που αντιμετώπιζε από τους Ταγματασφαλίτες στην Πελλοπόνησο, τους δοσίλογους και τους παρακρατικούς που τον είχαν στο κατόπι σε κάθε του βήμα.

 

Σε μια εποχή όπου έκρυβε πολλά και ακόμη σήμερα κρύβει ακόμη περσσότερα.

 

……Τζαβέλας, Λέοντας, Αγγελέτος Γιάννης, Οικονόμου Γιάννης, Γιαννούτσος,  Βόλγας, Σακκάς Νίκος, Νάνος Γιάννης, Μαδωνής Γιάννης, Έκτορας, Οκτωβριανός, Δρέγος Γιάννης….. κ.α.

Άνθρωποι-αντάρτες παραδείγματα για ένα λαό που κυνηγούσε το όνειρο.

 

Μια προσωπική φρουρά για το αρχηγό που ακόμη και σήμερα έχει μια μυθική μορφή.

Άλλοι τους παρομοίαζαν με Τατάρους, άλλοι με Κοζάκους, πολεμοχαρείς, άγριοι,άλλα πάντα πιστοί στον αρχηγό, έχοντας επιλεγεί από το ίδιο αρχικά για να τον συνοδεύσουν αρχικά από το Μαυρολιθάρι στην Αθήνα.

 

Τους επέλεγε και με ένα ακόμη παράδοξο τρόπο. Όταν περνούσε από τα τοπικά αρχηγεία, έδινε εντολή στους διοικητές των μονάδων να του υποδείξουν τους πιο δύσκολους αντάρτες για να τους πάρει μαζί του.

 

Στην προσωπική του φρουρά.

 

Η ζωή τους γεμάτη άγραφους κανόνες.

 

-Δεν τους επιτρέπονταν η παραμικρή παρασπονδία.

 

-Η περιουσία και η γυναίκα που θα συναντούσαν στο μικρότερο ή στο μεγαλύτερο χωριό που θα περνούσαν ήταν απαραβίαστα ξένα κειμήλια. Απλησίαστα, προστατευμένα και από τους ίδιους στο μέγιστο δυνατό βαθμό.

 

Ο Μαυροσκούφης ήταν αντάρτης με σμαραγδένιο ήθος.

 

Ο Μαυροσκούφης Οκτωβριανός σε νεαρή ηλικία εκτελέστηκε από τον ίδιο τον Άρη, γιατί υπήρχαν υπόνοιες πως διατηρούσε σχέσεις με κάποια γυναίκα σε ένα χωριό της Ευρυτανίας.

 

«Αυτοθυσία και αποφσιστικότητα, μέχρι το θάνατο. Για τον Άρη θα έδιναν ακόμη και τη ζωή τους, ήταν το ίνδαλμα τους». Μια διήγηση που απεικονίζει την πραγματικότητα.

 

Μια μεγαλειώδη πραγματικότητα που σύμφωνα με τη διήγηση του Νικηφόρου, είχε ένα όνομα: Άρης Βελουχιώτης. 

 

Ένας αρχηγός που: “στα χέρια του οι νεκροί ανασταίονταν και ένοιωθες ντροπή να μη φανείς αντάξιος”.

 

Όχι περρισότεροι από 25 στην αρχή και μέχρι 35 στο μεσοδιάστημα, υπήρξαν οι αντάρτες που έφεραν σε πέρας τις πιο δύσκολες αποστολές στο πλευρό του θρύλου του ΕΛΑΣ.

 

Δίπλα στον Άρη και στους Μαυροσκύφηδες του ο λαός βρήκε μια σιγουριά και ένα απάγκιο, εμπνέοντας την ένωση του μεγαλύτερου  μέρους του λαού που πίστευαν σε αυτό….. το διαφορετικό.

 

Ο τελευταίος: Ο καπετάν Γιαννούτσος. Έμεινε με τον Άρη σχεδόν μέχρι το τέλος.

 

Φυλακές, εξορίες, έχασε τη δουλειά του και την επιβίωση του κατά τη διάρκεια της Χούντας, έκανε αυτό που έπρεπε και αυτό που ήθελε, χωρίς περιγραφή και ανάλυση.

 

Γιατί μόνο έτσι η ζωή πάει μπροστά, με ένα, δύο, τρία , εκατό βήματα. Πραγματικά βήματα.

 

Εδώ σε αυτό τον κόσμο και όχι σε μια άλλη ζωή.

 

Γιατί η πολιτική και η επανάσταση(με όποιο τρόπο……) δεν έχουν καμία μα απολύτως καμία σχέση με τη μεταφυσική.