Kι όμως τους πειράζει πολύ, 28.10.2016

 

Κατάλυση του πολιτεύματος και των δημοκρατικών θεσμών επικαλούνται οι απέναντι μας για να πείσουν τον κόσμο, ή έστω για να προβάλλουν μια κάποια ρητορική.

 

 

 

Θυμίζοντας τον περίφημο Υπουργό Εργασίας της Νέας Δημοκρατίας κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1970 που ήθελε να καταργήσει την ταξική πάλη, αλλά όχι τις τάξεις γιατί ελλόχευε κομμουνιστικός κίνδυνος και θα υπήρχε πρόβλημα στην εύρυθμη λειτουργία της ελληνικής κοινωνίας σε μια «παρεξηγημένη» εποχή.

 

Το αρχικό, σωστά μελετημένο σχέδιο, για να πείσει την κοινωνία πως ξαναήλθαν εκείνοι οι βρώμικοι και άπλυτοι που τελειώσαμε μαζί τους τον Αύγουστο του 1949 στον Γράμμο.

 

Να καταλύσουν το νόμιμο και τόσο χρόνια δομημένο για μας κράτος. Κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μας.

 

Παράξενες συμπτώσεις που δημιουργεί η ιστορία.

 

Αν μάλιστα η κυβέρνηση δεν καταλάβει πως η απόφαση του ΣΤΕ είναι ναι, μεν δεσμευτική, αλλά μπορεί να διαμορφωθεί διαφορετικά με την έννοια μιας πρότασης που δεν θα έχει κενά και "τρύπες".

 

Και όχι σίγουρα όπως έγινε τώρα.

 

Με το σωστό τρόπο που θα τους κουνάει και θα τους ταρακουνάει και θα είναι πλήρως κατοχυρωμένος από κάθε άποψη.

 

Βασική προϋπόθεση.

 

Δεύτερη βλακεία δε συγχωρείται.

 

Όμως το μείζον ζήτημα του οποίου αφορμή ήταν η απόφαση του ΣΤΕ είναι η ανάπτυξη μιας ρητορικής που αν και κάποια κομμάτια της κοινωνίας κόντευαν να την ξεχάσουν, ήρθε ξανά στο προσκήνιο την πιο κατάλληλη στιγμή.

 

«…..Δυστυχώς δεν αρκεί αυτή η προσέγγιση για να διώξεις τον Τσίπρα και τους μαυροσκούφηδες του Μαξίμου, που είναι έτοιμοι να ποτίσουν με αίμα για μια ακόμη φορά την πατρίδα για να διατηρήσουν την εξουσία.

 

Μόνο με επανάσταση θα πέσει ο αυταπατημένος απόγονος των ηττημένων κομμουνιστών, που κάνουν τα πάντα για την καρέκλα επειδή τους καταδυναστεύει το σύνδρομο της Βάρκιζας. Η άρνηση δηλαδή παράδοσης της εξουσίας για δεύτερη φορά. Και θα το πάνε μέχρι τέλους. Μην αυταπατάστε. Αυτοί είναι οι αριστεροί και θα κάνουν τα πάντα για να εδραιώσουν το καθεστώς τους.

 

Η δεξιά πρέπει να κηρύξει για ακόμα μία φορά επανάσταση κατά της κόκκινης απειλής και να την στείλει και πάλι στα μαύρα κατάστιχα της ιστορίας……»(Anti news).

 

«Σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου κι αν πας, αν πεις ότι είσαι κομμουνιστής σε βάζουν φυλακή. Στην Ελλάδα συμβαίνει το αντίθετο»(Άδωνις Γεωργιάδης).

 

«Το μέτωπο των αναρχο-κομμουνιστών, των φασιστών, των πάσης φύσεως αποβλήτων της δημόσιας ζωής και των κατσαπλιάδων έχει σχηματιστεί» (Θεόδωρος Πάγκαλος).

 

Τα σχόλια νομίζω περιττεύουν. Τα πρόσωπα γνωστά.

 

Η επίκληση περί κομμουνιστικού κινδύνου είναι ένα παλιό αλλά ώριμο σήμερα φρούτο (λίγο στραβά κομμένο) που θα είναι διόλου εύγευστο.

Το μοναστήρι μεγάλο. Οι καλόγεροι λίγοι.

 

Μια όμως παράξενη επίκληση από πλευράς προσώπων με κοινά χαρακτηριστικά που ζωντάνεψαν τώρα.

 

Για τον πρώτο τα ΄χουμε πει και τα χουν πει άλλοι καλύτερα από εμάς.

 

Πολιτικές τραμπάλες. Εκλεπτυσμένο πρόσωπο μέσα από τη Νέα Δημοκρατία, για να του δοθεί μια άφεση αμαρτιών για το πολιτικό του παρελθόν.

 

Άσε, που όταν βλέπει τον όποιο άλλο στην εξουσία τον πιάνει πανικός.

 

Χάνει την αίσθηση του μέτρου και θυμάται τον Γράμμο, το Βίτσι και στο τσακίρ κέφι τη Μακρόνησο μαζί με τον υιό Σκαλούμπακα.

 

Ο δεύτερος, πολιτικός επίσης περιηγητής, ξεκινώντας από το ΚΚΕ, με κάτι ιστορικά και όχι μόνο κενά, περνώντας στο χώρο του ΠΑΣΟΚ με τιμές και δόξες.

 

Τώρα. Τι;

 

Πολιτικά ασκεπής. 

 

Ο Κυριάκος η μόνη λύση. Γι΄αυτόν και για πολλούς άλλους.

 

Σημείο των καιρών τα "παιχνίδια" της παιδικής χαράς στον πολιτικό λόγο και τη δημόσια σφαίρα.

 

H "τραμπάλα", η "τσουλήθρα" και πάει λέγοντας.

 

Ένθεν και ένθεν για να ακριβολογούμε…

 

Δύσκολες οι προβλέψεις, δυσκολότερες οι απαντήσεις. 

 

Το παλιό θέλει καιρό για να φύγει και να αλλάξει. 

 

Με σχέδιο, τρόπο και χωρίς λάθη που να φωνάζουν από πριν: "Χάσαμε". 

 

Δεν τους αξίζει και δεν χρειάζεται….