Tραμποποίηση - (όρος δανεισμένος από την πραγματικότητα), 12.11.2016
Βαθιά και συντριπτική
τραμποποίηση σε παγκόσμιο επίπεδο! Η Ακροδεξιά στην Ευρώπη καλπάζει. Αργά ή
γρήγορα (κάτι που θα έπρεπε να απεύχεται ο κάθε λογικός άνθρωπος), αυτό που
σήμερα για τα ελληνικά δεδομένα μοιάζε παραμύθι μπορεί να το ζήσουμε κι εδώ με
τον πιο τραγικό τρόπο.
Η Λεπέν στη Γαλλία. Το
παράδειγμα του Κόμματος των Ελευθέρων στην Αυστρία, η υποτιμημένη για τα
σημερινά δεδομένα Λίγκα του Βορρά στην Ιταλία είναι μόνο μερικά από τα
παραδείγματα.
Σε δημοσκόπηση που
δημοσιεύτηκε σε εβδομαδιαίο περιοδικό τον προηγούμενο μήνα στην Αυστρία με
ερώτημα προώρων εκλογών, το 34% δήλωσε πως θα ψήφιζε το Κόμμα των Ελευθέρων.
Πολλά τα αντίστοιχα
παραδείγματα σε μια φοβική Ευρώπη στη χειρότερη εθνικιστική φάση της μετά τον
Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Κάτι που δεν συμβαίνει
μόνο σε χώρες που βιώνουν έντονο το φάσμα της οικονομικής κρίσης, σε χώρες που κατά το παρελθόν παρουσίασαν έλλειμα
δημοκρατίας (Κεντρική Ευρώπη) αλλά και σε χώρες της Κεντρικής Ευρώπης με
ισχυρά(;;;) οικονομικά και κοινωνικά μοντέλα.
Απειλή διαρκείας για
την Ευρώπη;
Tώρα μάλιστα και
με την εκλογή του Τραμπ στην Αμερική έδεσε το γλυκό…
Με συνέπειες που
μπορεί να είναι από απροσδιόριστες μέχρι απρόβλεπτες, αλλάζοντας μεσοπρόθεσμα
παγκόσμια status, και πιθανώς επαναφέροντας ιστορικά προηγούμενα που θα αρέσουν σε λίγους…
Οι λόγοι και οι αιτίες
πολλοί. Βοηθώντας στην ανάκαμψη του φαινομένου το οποίο έχει κοινωνικές,
πολιτικές ακόμη και ρητορικές προεκτάσεις.
Η οικονομική κρίση. Η
ραγδαία ανάκαμψη του προσφυγικού. Το χάσιμο και η διάλυση του κράτους προνοίας,
σε συνδυασμό με την εργασιακή απορρύθμιση είναι μόνο μερικοί από τους λόγους.
Στον αντίποδα μέσα σε καθεστώς
τεκτονικών αλλαγών εμείς σε εμβρυακό επίπεδο προσπαθούμε να αναζητήσουμε την
Αριστερά της εποχής μας και φαντάζομαι του μέλλοντος μας.
Με κατάρες,
αφορισμούς, εξορισμούς και εξοστρακισμούς.
Κάτι που είναι πιθανό
να οδηγήσει στην επανάληψη της καταστροφικής μονολιθικότητας του παρελθόντος.
Ας προσπαθήσουμε εν συντομία
να δούμε ένα απλό συγκριτικό παράδειγμα σε ένα φλέγον πρόβλημα της εποχής μας το
προσφυγικό. Όχι για να ταμπελοποιήσουμε και να κατηγοριοποιήσουμε, απλά για να
εκτιμήσουμε τη σημερινή πραγματικότητα.
Προσφυγικό.
Η καταστροφή του
καταυλισμού προσφύγων στο Καλαί, του
μεγαλύτερου στην Ευρώπη για Τρίτη μάλιστα φορά, αναζωπυρώνει συζητήσεις και
ρητορικές.
Σηματοδοτώντας με τον
πιο αρνητικό τρόπο την αδυναμία επίλυσης του μεγαλύτερου και με τις όποιες παράπλευρες
προεκτάσεις στην Ευρώπη.
Δακρυγόνα από τη μια
πλευρά, πέτρες από την άλλη.
Ο σιδερένιος φράχτης ανάμεσα
σε ανθρώπους και οχήματα, το μόνο μέσο ανάσχεσης προς την ελπίδα, σε μια Ευρώπη
που μάλλον σήμερα έχει ως στόχο τη δημιουργία ενός απολίτιστου πολιτισμού(sic).
Σε άθλιες συνθήκες
διαβίωσης που θυμίζουν Μεσαίωνα και με το κυνήγι στο όνειρο να σταματάει
μπροστά σε ένα φράχτη.
Με μοναδικό
εναλλακτικό τρόπο το κυνήγι κατά κύματα προς τους συρμούς που μεταφέρουν φορτηγά
από την υπόγεια σήραγγα προς τη Μεγάλη Βρετανία.
Μια απόρροια της δυσκολίας
που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Ολάντ νοιώθοντας την πίεση της δεξιάς και της ακροδεξιάς
ολοένα και πιο έντονη.
Η «ζούγκλα» του Καλαί,
είναι ένα μέσο πίεσης που πιάνει σήμερα στη γαλλική κοινωνία Με πολλές προεκτάσεις
και δυστυχώς ολοένα και περισσότερους αποδέκτες.
Η Ελλάδα και η
διαχείριση του προσφυγικού.
Σήκωσε τα περισσότερα
βάρη και συνεχίζει, σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, πολλές από τις οποίες
με τις πρακτικές τους αναθέρμαναν το συναίσθημα της ξενοφοβίας.
Με την διαχείριση του
προβλήματος από την ελληνική κυβέρνηση στα όποια πλαίσια να διαφέρουν από την
υπόλοιπη Ευρώπη.
Με πενιχρά μέσα και
κονδύλια έχει καταφέρει να διαχειριστεί ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα με ανθρώπινο
πρόσωπο στο βαθμό που ταιριάζει σε μια κυβέρνηση που ο καθένας θα μπορούσε να της
δώσει το όποιο αριστερό πρόσημο.
Σε μια εποχή ολικής
ήττας και καταστροφής και απόλυτης σιωπής, τέτοιες προσπάθειες προσδιορίζουν
στον όποιο βαθμό, ουσιαστικά και όχι θεωρητικά τον ορισμό του σημερινού
αριστερού.
Μπροστά σε αυτά που
έρχονται.
Αποτελώντας η σημερινή
κυβέρνηση με τα όποια σωστά, λάθη, αδυναμίες και κενά, ένα ανάχωμα (μακάρι)
διαρκείας στον εκλεπτυσμένο πολιτικό λόγο της άκρας απέναντι πλευράς που
στήνεται έντεχνα στην Ελλάδα.
Λέγε με Sakis
Προσοχή λοιπόν
