"Poque”, 14.1.2019

Mαγικό πράγμα η Άγρια Δύση σε όλες τις εκφάνσεις της. Μπιστολίδι, σαλούν, άλογα, πανικός, πρώιμη ανάπτυξη του καπιταλισμού με τον σιδηρόδρομο και την αναζήτηση του χρυσού. Μαθήματα εκατόν πενήντα χρόνια πριν για το μέλλον. Άγριες εκτάσεις στη μέση του πουθενά. Έποικοι, άποικοι και άλλα τινά. Στην αναζήτηση της ευκαιρίας ακόμη και της πρόσκαιρης.

Ποταμόπλοια που πήγαιναν πάνω-κάτω τον Οχάιο και τον Μισισιπή ικανοποιώντας κάθε είδους ανάγκες. Κάπου εκεί και η Νέα Ορλεάνη. Λιμάνι και χωνευτήρι ανθρώπων και πολιτισμών που έψαχναν τη δική τους γη της επαγγελίας. Εκεί άνοιξε το 1822 και η πρώτη χαρτοπαιχτική λέσχη της Αμερικής, δηλαδή το πρώτο καζίνο.

Με τους Γάλλους αποίκους που έψαχναν την τύχη τους στην περιοχή να έχουν εισαγαγει μια πρώιμη μορφή του σημερινού πόκερ με στοιχήματα και έντονο το στοιχείο της μπλόφας. Τότε ονομάζονταν Poque.

Αμέσως άρχισε να διαδίδεται με αστραπιαία ταχύτητα το παιχνίδι. Στους στρατώνες, στα ποταμόπλοια, στα σαλούν, στους καταυλισμούς των ορυχείων. Με ανθρώπους σαν τον Γουάιτ Έρπ και την Καλάμιτι Τζέιν να μην χάνουν την ευκαιρία για μια παρτίδα πόκερ. Μπορεί να έλυναν τα προβλήματα τους...

Ένα παιχνίδι που δημιούργησε μια επαγγελματική κατηγορία, αυτή του χαρτοπαίκτη. Όσοι ξέρουν την ιστορία του παιχνιδιού θα έχουν διαβάσει για τον George Devol, έναν από τους πρώτους επαγγελματίες χαρτοπαίκτες με “τρόπο”, που σε ένα καρέ μοίρασε τέσσερεις άσσους σε κάθε συμπαίκτη του!

Οι πρώτες αναφορές για το παιχνίδι σε επίσημο επίπεδο έρχονται το 1834 από τον Jonathan H. Greer, όπου αναφέρεται σε ένα παιχνίδι τεχνικής και εξαπάτησης (μπλόφας). Ένα παιχνίδι που έγινε δημοφιλές στους παραπάνω παίκτες και στα ιδιότυπα χαρακτηριστικά τους. Άνθρωποι με ποικίλα ενδιαφέροντα, ικανοί στη χρήση του όπλου για να αποφεύγουν δυσάρεστες καταστάσεις. Ντυμένοι στην πέννα, έκαναν το πόκερ ένα προσοδοφόρο επάγγελμα.

Ένα παιχνίδι που πιθανώς να χάνει τις ρίζες στους αιώνες, με την πιο πρώιμη εκδοχή του να είναι αυτή που κάνει λόγο για ένα παιχνίδι που παίζονται κάπου κοντά στα 950 μ.χ. μεταξύ του Αυτοκράτορα και της γυναίκας του.

Όπως και να το κάνουμε είναι ένα παιχνίδι που θέλει “άντερα”. Θέλει να ξέρεις αλλά και να μπορείς. Να έχεις υπομονή. Να ξέρεις ποιον έχεις απέναντι σου και να μπορείς να τον ψυχολογήσεις.

Όπως και στην πολιτική. Να ρε παιδί μου, είναι σαν να παρακολουθείς μια “μονομαχία” μεταξύ Αλέξη και Κυριάκου στην Βουλή και να ξέρεις τον νικητή εκ των προτέρων. Η μπλόφα είναι εντελώς αχρείαστη.

Ένα παιχνίδι που αν προσπαθήσεις να το μεταφέρεις στην πολιτική μπορείς να καταλάβεις τον κυρίαρχο της συνθήκης που κάνει εκείνη την κίνηση που θέλει να τα μαζέψει όλα Ένα κόλπο όλο το βράδυ. Δεν χρειάζεται άλλωστε και κάτι άλλο.

Την επόμενη φορά που θα ξαναπαίξει θα είναι ακόμη πιο σίγουρος. Μέχρι τότε το συμπέρασμα δεν είναι παρά ένα: Mην προσπαθήσεις να παίξεις πόκερ με τον φίλο μου.

Καλή εβδομάδα.