Γιατί με τον Αλέξη, 7.2.2019

Με τον Αλέξη και ΜΟΝΟ προς αποφυγή παρεξηγήσεων και παρερμηνειών. 

Να φύγει και να πέσει ο Τσίπρας. Είναι το στοίχημα ένθεν και ένθεν. Δεξιά και αριστερά. Αριστερότερα και ακροδεξιά. Μοιάζει σαν σταυρόλεξο. Διακύβευμα μιας ολόκληρης συνθήκης. Α, και φυσικά να κλείσει τον κύκλο του μια ώρα νωρίτερα.

Ένα κύκλο που όπως και να το κάνεις ρε παιδί μου έχει πλάκα. Θυμίζει τον τρισμέγιστο Πάμπλο Γκαρσία με το “όλοι σας και μόνος μου”. Το φοβερότερο χωρίς να το επιδιώκει και να το προσδοκά. Είναι μαγεία να “κοντράρεσαι” με την Ρεάλ και να μη χάνεις. Και ας είσαι π.χ. ο Ατρόμητος Περιστερίου.

Τους παίζει πολιτικό ποδόσφαιρο εντός και εκτός των “τειχών” και τους κάνει πλάκα. Τους τα λέει κατάφατσα και κοιτάζουν τον ουρανό να δουν αν είναι κομήτης, ή το “stealth” Αλέξης.

Από την μια οι διαχρονικοί ιδιοκτήτες του κράτους από την εποχή της Αλώσεως που “προσεύχονται διαπασών εις το λαχείο συντακτών” και από την άλλη οι αναμετρώντες εξ αριστερών με την μεταφυσική, δημιουργούν ένα μωσαϊκό που θα μελετηθεί ενδελεχώς σε επίπεδο αντιθέσεων στην προσπάθεια “σύνθεσης” από τον ιστορικό του μέλλοντος

Το παιδί από το 15μελές έχει περάσει στη ιστορία. Σε μια αντιηρωική εποχή με τους ήρωες να λείπουν , κάνει το καθήκον του με το παραπάνω. Βάζει το κεφάλι του στον τορβά κάτι που λίγοι θα το έκαναν. Ο “λάκκος των λεόντων” έχει βαθιές ρίζες.

Μια δεύτερη τετραετία για να γίνει ότι πρέπει. Ακούγεται δύσκολο, αλλά είναι αναγκαίο και επιβεβλημένο. Για πολλούς λόγους. Ίσως κάποτε να τους θυμηθούμε.

Γιατί όπως και να το κάνουμε σε τούτες τις εποχές το να “υπάρχει το κλειδί κάτω απ΄το γεράνι” είναι μπόνους και τροφή για σκέψη. ‘Άλλωστε είμαστε τυχεροί που ζούμε σε χαλεπούς καιρούς και χάρις στον Α.Τ. κατά ένα μεγάλο ποσοστό δίνουμε ελπίδα στα όνειρα. Και στην πραγματικότητα μας!

Ευχαριστώ για την φιλοξενία.