Πέντε χρόνια μετά

 

Λένε πως οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν τους ξεχνάμε. Υπάρχουν όμως και εκείνα τα παράδοξα πολιτικά και μη που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη τους ακόμη και όταν “λείπουν”. Ανθρώπινα και μη. Ήταν πέντε χρόνια μετά τις 10 Σεπτεμβρίου 2005. Ίσως, και χωρίς απόλυτη σιγουριά να ήταν καλοκαίρι του 2010. Φτάνει ένα γράμμα με αποστολέα από την Μυτιλήνη και παραλήπτη τον Κ.Κ. «Φίλε Κώστα όπως σου είχα γράψει και σου είχα στείλει τα ιατρικά χαρτιά έχω πάθει εγκεφαλικό, που παρέλυσαν τα δεξιά μου άκρα, χέρι και πόδι. Καθώς και οι λαβύρινθοι μου χάνοντας την ακοή μου. Με μεγάλο αγώνα μπόρεσα να μαζέψω 9.000 ευρώ παίρνοντας το αναπηρικό αμαξίδιο που είχα ανάγκη. Τώρα φίλε μου κάνω αγώνα για να μαζέψω 3.000 ευρώ για να πάρω ένα ακουστικό που έχω τόσο πολύ ανάγκη. Γι ΄αυτό σου ζητώ να τσοντάρεις ότι μπορείς.

Σου στέλνω ορισμένα κείμενα μου που γράφω τώρα σιγά-σιγά με το αριστερό χέρι. Αν μπορείς στείλε μου ένα βιβλίο σου για να γεμίσω τις «χειμωνιάτικες» ώρες μου. Σ΄ ευχαριστώ.

Υ.Γ(1) Μην έχοντας κάτι άλλο πιο πολύτιμο να σου στείλω, σου στέλνω ορισμένα κείμενα μου που γράφω τώρα.

Υ.Γ(2) Ο Κώστας Κάππος είχε πεθάνει τον Σεπτέμβριο του 2005.

Καλό βράδυ